Komunikacja

Komunikacja

SMS 

  (ang. Short Message Service)

Usługa przesyłania krótkich wiadomości tekstowych w cyfrowych sieciach telefonii komórkowej. Usługa ta jest wprowadzana także do sieci telefonii stacjonarnej.

Darmowe bramki SMS zalety, wady - co warto wiedzieć?

 Bramką SMS jest strona internetowa zawierająca odpowiedni skrypt, za pomocą którego istnieje możliwość wysłania krótkiej, tekstowej wiadomości SMS na telefony komórkowe różnych operatorów sieci w Polsce i czasem również zagranicą.

Zalety :

*dostarczają większą liczbę funkcjonalności niż tradycyjne wiadomości SMS wysyłane z telefonów komórkowych
*możliwość napisania większej liczby znaków, ważne
*darmowe wysyłanie wiadomości
*przydatna gdy nie mamy przy sobie swojego telefonu komórkowego, padła nam bateria

Wady:

*nadużycia
*możliwość podszywania się 
*problemów z identyfikacją osoby wysyłającej wiadomości

MMS

(ang. Multimedia Messaging Service)

  rozszerzenie funkcji SMS o możliwość przesyłania multimediów takich jak grafika, animacje, wideoklipy, dźwięki itp. Większość operatorów rozszerzyła ograniczenie do 300 KB dla pojedynczej wiadomości - tyle ile maksymalnie mogą obsłużyć terminale.

IRC

 (ang. Internet Relay Chat)

  Jedna ze starszych usług sieciowych umożliwiająca rozmowę na tematycznych lub towarzyskich kanałach komunikacyjnych, jak również prywatną z inną podłączoną aktualnie osobą.

  Rozmowy w sieci IRC odbywają się na tzw. kanałach, z których część funkcjonuje stale. Inne mogą być uruchamiane przez jednego użytkownika w celu porozmawiania choćby z jedną inną osobą.
 Na ekranie użytkownika przewijają się od dołu do góry ekranu komunikaty wysyłane przez osoby piszące na danym kanale. Komunikaty te pojawiają się zaraz po ich wysłaniu, a ich kolejność jest identyczna z kolejnością napływania do serwera. Uzyskuje się dzięki temu wrażenie rozmowy osób przebywających w jednym pomieszczeniu.

mIRC

Klient IRC dla Windows rozpowszechniany na licencji shareware, stworzony w 1995 przez Khaleda Mardam-Beya. Posiada edytor skryptów i własny język skryptowy. Dzięki wtyczkom zawiera dodatkowe funkcje, takie jak:

• menedżer kanałów IRC
• odtwarzacz MP3
• serwery DCC

Do czego służą i co to komunikatory?

Komunikator internetowy to program, który umożliwia szybkie przesyłanie wiadomości między użytkownikami. To najbardziej naturalna i przyjazna forma rozmowy w Internecie.

Główną część komunikatora stanowi zawsze lista kontaktów, czyli spis osób, z którymi możesz rozmawiać. W każdej chwili możesz dodać do niej kolejne osoby, znajomych, ludzi poznanych w sieci, członków rodziny. Jeśli ktoś używa komunikatora, obok jego pseudonimu lub nazwiska pojawia się specjalne oznaczenie, tak zwany status, który określa czy dana osoba jest podłączona do sieci oraz może i chce w danej chwili rozmawiać.

GaduGadu

Komunikator GG jest dla wielu polskich internautów synonimem komunikatora w ogóle. Był pierwszym programem tego typu szeroko dostępnym w polskim Internecie i do dziś pozostaje pierwszym programem, jaki polscy internauci instalują na komputerze. Charakterystyczne, uśmiechnięte słoneczko – logo GG – towarzyszy nam już kilkanaście lat.
Komunikator GG jest darmowy. Możesz zainstalować go na swoim komputerze. Będzie działał w Twoim systemie (Windows, Mac OS, Linux, Windows 8) i powiadomi Cię kiedy ktoś będzie chciał z Tobą rozmawiać. Jeśli nie możesz instalować programów, na przykład na komputerze w pracy, w kawiarence internetowej albo wtedy, gdy korzystasz z obcego komputera, możesz użyć GG dostępne przez WWW, otwierając stronę www.gg.pl.

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=iV26RB0RArY

Komunikator Tlen.pl 

Polski komunikator internetowy. Jest integralną częścią portalu internetowego o2.pl. Komunikator Tlen.pl domyślnie umożliwia komunikację z użytkownikami sieci Tlen.pl jak również Gadu-Gadu. Głównymi jego funkcjami są: prowadzenie rozmów w czasie rzeczywistym, przesyłanie wiadomości, chat, przesyłanie plików, prowadzenie rozmów głosowych, prowadzenie wideokonferencji, wysyłanie SMS-ów.

Konfiguracja komputera do pracy w sieci

1. CMD. EXE

Procesor poleceń. Otwiera tekstowe okno konsoli i dokonuje interpretacji wprowadzanych w wierszu poleceń konsoli znaków jako nazw poleceń, programów, plików czy parametrów. Wykonanie polecenia cmd w już otwartym oknie konsoli powoduje uruchomienie w tym samym oknie wtórnego procesora poleceń, który może dziedziczyć środowisko po procesorze pierwotnym. Każdy procesor poleceń można zamknąć wykonując polecenie exit albo klikając na ikonę zamknięcia okna.

2. IPCONFIG

  Polecenie w systemach operacyjnych Microsoft Windows służące do wyświetlania konfiguracji interfejsów sieciowych. Zwalnia i aktualizuje dzierżawy DHCP oraz wyświetla, rejestruje i usuwa nazwy DNS. Narzędzie pomocne przy wykrywaniu błędnego adresu IP, maski podsieci lub bramy domyślnej. Odpowiednik w systemach UNIX to ifconfig.

• ipconfig – pokazuje skróconą informację o interfejsach
• ipconfig /all – pokazuje wszystkie dane interfejsów sieciowych
• ipconfig /renew – odnawia wszystkie dzierżawy adresu z DHCP
• ipconfig /release – zwalnia wszystkie dzierżawy adresu z DHCP
• ipconfig /? albo ipconfig / – wyświetla komunikat pomocy
• ipconfig /flushdns – czyści bufor programu rozpoznającego nazwy DNS
• ipconfig /displaydns – wyświetla zapamiętane tłumaczenia DNS→IP

 

3. DHCP

  Umożliwia dynamiczne przydzielanie adresów (Dynamic Host Configuration Protocol) oraz innych elementów konfiguracji (bramka, maska). Serwer DHCP dysponuje pewną pulą adresów, które przydziela zgłaszającym się do niego komputerom. Technologia ta stosowana jest w przypadku gdy mamy wiele komputerów pracujących niejednocześnie. Częściej jednak dynamiczne przydzielanie adresów wykorzystywane jest razem z translacją adresów co pozwala na dostęp do Internetu całym podsieciom, dzielącym jeden numer IP. Jeśli  komputer pobiera adres z serwera DHCP to ma dostęp do Internetu ale nie może być serwerem sieciowym, bo jego adres nie jest stabilny.
 KOMUNIKATY:

• DHCPDISCOVER – zlokalizowanie serwerów
• DHCPOFFER – przesyłanie parametrów
• DHCPREQUEST – żądanie przydzielenia używanych parametrów
• DHCPACK – potwierdzenie przydziału parametrów
• DHCPNACK – odmowa przydziału parametrów
• DHCPDECLINE – wskazanie że adres sieciowy jest już używany
• DHCPRELEASE – zwolnienie adresu
• DHCPINFORM – zadanie przydziału parametrów (bez adresu IP).

 

4. Adres IP

  Protokół internetowy (Internet Protocol) ale potocznie oznacza też numer sieciowy komputera w Internecie. Numery IP są unikatowe, tj. jednoznacznie identyfikują konkretną maszynę. Za jednym numerem IP może się kryć wiele komputerów, jak też jeden komputer może mieć wiele interfejsów sieciowych, każdy o innym numerze IP.  Jeśli komputer podłączony jest do jakiejkolwiek sieci zintegrowanej z Internetem, to konfiguruje się na nim protokół TCP/IP. Protokół wymaga wpisania: numeru IP, "bramki", maski podsieci i adresów sieciowych DNS. Wszystkie te dane dostarcza administrator sieci (w przypadku indywidualnych podłączeń - dostawca Internetu). Mając komputer z konkretnym, stałym IP, można uruchomić na nim serwer.
Numer IP składa się z czterech segmentów, zaś każdy z nich jest liczbą od 0 do 255, czyli odpowiada wartości jednego bajtu.

5. Maska podsieci

Jest to liczba za pomocą, której możemy wyodrębnić w adresie IP część sieciową od części hosta.  Składającą się z ciągu bitów o wartości 1, po których następuje ciąg zer, podawaną najczęściej w postaci czterech liczb 8-bitowych oddzielonych kropkami . Wartość maski musi być znana wszystkim routerom i komputerom znajdującym się w danej podsieci. W wyniku porównywania maski adresu (np. 255.255.255.0) z konkretnym adresem IP (np. 192.180.5.22) router otrzymuje informację o tym, która część identyfikuje podsieć (w tym przypadku 192.180.5), a która dane urządzenie (.22).
 

6. Brama domyślna

 W sieci TCP/IP domyślna brama (sieciowa) oznacza router, do którego komputery sieci lokalnej mają wysyłać pakiety o ile nie powinny być one kierowane w sieć lokalną lub do innych, znanych im routerów. W typowej konfiguracji sieci lokalnej TCP/IP wszystkie komputery korzystają z jednej domyślnej bramy, która zapewnia im łączność z innymi podsieciami lub z Internetem.

 7. DNS

(Domain Name System) System serwerów, protokół komunikacyjny oraz usługa obsługująca rozproszoną bazę danych adresów sieciowych. Pozwala na zamianę adresów znanych użytkownikom Internetu na adresy zrozumiałe dla urządzeń tworzących sieć komputerowa. DNS to złożony system komputerowy oraz prawny. Zapewnia z jednej strony rejestrację nazw domen internetowych i ich powiązanie z numerami IP. Z drugiej strony realizuje bieżącą obsługę komputerów odnajdujących adresy IP odpowiadające poszczególnym nazwom.

8. Sieć

* lokalna- sieć komputerowa łącząca komputery na określonym obszarze np. blok
* zewnętrzna

Sieci komputerowe

1.Sieć komputerowa to grupa kilku komputerów, połączonych ze sobą za pomocą dowolnego medium transmisyjnego w celu wymiany danych i współdzielenia zasobów sieciowych.

2.Zalety sieci komputerowej :

-możliwość komunikacji z innymi osobami (np. poprzez wiadomości email);

-możliwość korzystania z wspólnych zasobów sieciowych (sprzętu, oprogramowania), dzięki czemu nie ma potrzeby kupowania wielu urządzeń i programów osobno dla każdego komputera;

-szybkość, oszczędność czasu i bezproblemowość w przenoszeniu danych, plików i programów z jednego komputera na inny (nawet znajdujący się w drugim końcu świata);

oszczędność w zakupie oprogramowania (pewne programy np. firewall wystarczy zainstalować na jednym komputerze);

bezkonfliktowość, prostota i wygoda podczas dostępu do wspólnych bazy danych z różnych komputerów (nawet jak znajdują się one w innych częściach świata);

             Wady sieci komputerowej:

             -  wysokie ceny urządzeń sieciowych i medium transmisyjnych;

             - zagrożenia związane z działaniem „sieciowych włamywaczy”, hakerów (np.     usunięcie danych, uszkodzenie systemu);

             -problemy związane z tworzeniem i zarządzaniem sieci (np. zakłócenia,   awarie, podłączanie wszystkich urządzeń i zasobów sieciowych kablami);

   -zagrożenia bezpieczeństwa i stabilności działania wszystkich systemów w wyniku zainfekowania jednego komputera;

  awaria jednego urządzenia lub medium transmisyjnego może spowodować uszkodzenie całej sieci komputerowej;

3.Urządzenia sieciowe:

KARTA SIECIOWA-służy do przekształcania pakietów danych 

KONCENTRATOR (HUB)- urządzenie pozwalające na przyłączenie wielu urządzeń sieciowych do 

sieci komputerowej topologii gwiazdy. Najczęściej spotykane w wersji 4-, 8-, 16- lub 24-portowej. 

PRZEŁĄCZNIK (SWITCH)-pracujące głównie w drugiej warstwie (łącza danych), jego zadaniem jest przekazywanie ramki między segmentami sieci z doborem portu przełącznika, na który jest przekazywana.

ROUTER-urządzenie 

sieciowe pracujące w trzeciej warstwie . Służy do łączenia różnych sieci komputerowych (różnych w sensie informatycznym, czyli np. o różnych klasach, maskach itd.), pełni więc rolę węzła komunikacyjnego. 

ACCESS POINT- PUNKT DOSTĘPU– urządzenie zapewniające 

sieci komputerowejza pomocą bezprzewodowego nośnika transmisyjnego jakim są 

      NA DACHU

WTÓRNIK (REPEATER)-kopiuje a następnie wzmacnia odbierane sygnały, łączy tylko sieci o takiej samej budowie używające tych samych protokołów

BRIDGE- łączy segmenty sieci,zwiększa wydajność i maksymalne długości sieci.

4.Rodzaje medium transmisyjnego:

• kabel RJ45 Skrętka -rodzaj kabla sygnałowego służącego do przesyłania
  informacji , który zbudowany jest z jednej lub więcej par skręconych

• kabel koncentryczny;przewód telekomunikacyjny, wykorzystywany do transmisji sygnałów zmiennych małej mocy. 

• światłowód-przezroczysta struktura (włóknista, warstwowa lub paskowa), w której odbywa się propagacja światła

• fale radiowe- promieniowanie elektromagnetyczne, które może być
  wytwarzane przez prąd przemienny płynący w antenie

5.Podział sieci ze względu na topologię:

• szynowa 

• pierścieniowa

• gwiazdy

6. Internet- ogólnoświatowa sieć komputerowa logicznie połączona w jednorodną sieć adresową opartą na protokole IP

Budowa komputera PC

Budowa ogólna

Budowa płyty głównej 

Budowa karty graficznej:

Budowa procesora:

Budowa dysku twardego:

Na straży prawa

Prawo autorskie (ang. copyright ©) to pojęcie prawnicze oznaczające ogół praw przysługujących autorowi utworu albo normy prawne upoważniające autora do decydowania o użytkowaniu dzieła i czerpaniu z niego korzyści finansowej.
Ustawa z dnia 4 lutego 1994 o prawie autorskim i prawach pokrewnych z późn. zm. wyróżnia: autorskie prawa osobiste oraz autorskie prawa majątkowe.

Utwór to termin prawniczy z zakresu prawa autorskiego, który według Ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych jest zdefiniowany następująco:
„…każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.”

Licencja (łac. licet, „jest dozwolone“; licens, „wolny“) to dokument prawny lub umowa, określająca warunki korzystania z utworu jako dobra, którego dana licencja dotyczy. Właściciel praw autorskich, znaku handlowego lub patentu może (i często to robi) wymagać od innych posiadania licencji jako warunku użytkowania lub reprodukowania licencjonowanego utworu.

Typy licencji:

• pełna
• wyłączna
• niewyłączna
• otwarta
• przymusowa
• sublicencja

Licencja oprogramowania to umowa na korzystanie z utworu jakim jest aplikacja komputerowa, zawierana pomiędzy podmiotem, któremu przysługują majątkowe prawa autorskie do utworu a osobą, która zamierza z danej aplikacji korzystać.
Umowa taka powinna określać przede wszystkim pola eksploatacji (formy wykorzystania utworu), czyli warunki na jakich licencjobiorca jest uprawniony do korzystania z programu. W Polsce Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych jako podstawowe elementy określające pola eksploatacji wskazuje zakres, miejsce i czas korzystania z utworu, przy czym jest to wyliczenie przykładowe i strony umowy mogą dowolnie kształtować charakter licencji.

Typy licencji oprogramowania:

• freeware to licencja oprogramowania umożliwiająca darmowe rozprowadzanie aplikacji bez ujawnienia kodu źródłowego
• public domain jest to twórczość, z której można korzystać bez ograniczeń wynikających z uprawnień jakie mają posiadacze autorskich praw majątkowych, gdyż prawa te wygasły lub twórczość ta nigdy nie była lub nie jest przedmiotem prawa autorskiego
• adware to typ licencji oprogramowania charakteryzujący oprogramowanie rozpowszechniane za darmo, ale zawierające funkcję wyświetlania reklam
• cardware to rodzaj licencji oprogramowania wywodzący się od Freeware i Shareware używany przez autorów, którzy udostępniają swoje programy za darmo, a w zamian za to oczekują, że użytkownik przyśle im kartkę pocztową
• shareware to rodzaj licencji programu komputerowego, który jest rozpowszechniany bez opłat z pewnymi ograniczeniami lub z niewielkimi opłatami do wypróbowania przez użytkowników
• trialware to rodzaj licencji na programy komputerowe polegający na tym, że można go używać przez z góry ustalony czas
• OEM - licencja na oprogramowanie przypisane tylko do danego sprzętu bez możliwości przeniesienia go na inny
• donationware jest jednym z typów licencji polegającym na tym, że oprogramowanie może być dowolnie modyfikowane, kopiowane i dystrybuowane pod warunkiem, że licencjobiorca zapłaci autorowi symboliczną kwotę
• firmware to licencja na  oprogramowanie wbudowane w urządzenie, zapewniające podstawowe procedury obsługi tego urządzenia
• Creative Commons (CC) to zestaw licencji, na mocy których można udostępniać utwory objęte prawami autorskimi; licencje Creative Commons pozwalają twórcom utworów zachować własne prawa i jednocześnie dzielić się swoją twórczością z innymi; zasada „wszelkie prawa zastrzeżone” zostaje zastąpiona zasadą “pewne prawa zastrzeżone”

Przykłady programów na określonych licencjach:

•  freeware - CCleaner

• shareware - Total Commander

• commercialware - MS Office 2010

Odpowiedzialność karna i cywilna w sieci

Na łamach portalu WieszJak.pl Pani mec. Monika Brzozowska tak opisuje problem:

"Polskie prawo karne nie zawiera odrębnej regulacji dotyczącej wprost rozpowszechniania i pobierania plików z internetu w sytuacji, w której nie mamy do nich praw. Oznacza to odpowiednie stosowanie innych regulacji, które sprawiają że sytuacja osób rozpowszechniających i pobierających "nielegalne" pliki z internetu nie jest równa.

Rozpowszechnianie plików pobranych z Internetu jest przez prawo traktowane surowiej niż samo ich pobieranie. Traktowane jest jak kradzież tzw. „intelektualna” i osoby takie pliki rozpowszechniające podlegają odpowiedzialności karnej. Zgodnie z ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych czyny takie zagrożone są karą: grzywny, ograniczenia wolności lub pozbawienia wolności do lat 2, a w przypadku działania w celu osiągnięcia korzyści majątkowej do lat 3. 

Surowiej przepisy traktują tych, którzy uczynili sobie z popełniania tego przestępstwa stałe źródło dochodu albo działalność przestępną - wówczas sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 5. Kwota grzywny zależy m.in. od warunków osobistych sprawcy, tego czy do tej pory był karany, jego możliwości zarobkowych i posiadanego majątku i może ona wynosić od 100 zł do 720 tys. zł. Kara ograniczenia wolności, w wymiarze od miesiąca do 12 miesięcy, polega na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej przez sąd lub kuratora pracy na cele społeczne. Jej wymiar sięga od 20 do 40 godzin miesięcznie i jest ustalany przez sąd.

Prawo natomiast łagodniej traktuje osoby, które jedynie pobierały nielegalnie pliki z Internetu, ale nie udostępniały tych zasobów ze swojego komputera. Osoby takie są narażone na odpowiedzialność cywilną wobec twórcy. Twórca może żądać od osoby, która naruszyła jego prawa majątkowe, zaprzestania pobierania plików, usunięciu z dysku komputera, wydaniu korzyści uzyskanych z nielegalnego pobierania utworu/utworów twórcy, naprawienia wyrządzonej twórcy szkody na zasadach ogólnych (art. 415 k.c.) lub poprzez zapłatę sumy pieniężnej w wysokości odpowiadającej dwukrotności, a w przypadku gdy naruszenie jest zawinione - trzykrotności stosownego wynagrodzenia, które w chwili jego dochodzenia byłoby należne tytułem udzielenia przez uprawnionego zgody na korzystanie z utworu. Oprócz kar wymienionych powyżej sąd może zasądzić przepadek przedmiotów przy których użyciu dokonano naruszenia czyli np. komputera.

Usługi z literą ,,e''

E-nauka - nauczanie z wykorzystaniem sieci komputerowych i Internetu, oznacza wspomaganie dydaktyki za pomocą komputerów osobistych, CDROM-u i Internetu. Pozwala na ukończenie kursu, szkolenia, a nawet studiów bez konieczności fizycznej obecności w sali wykładowej. Warunkiem podjęcia się e-nauki jest posiadanie komputera z dostępem do Internetu, bez którego e-nauka nie jest możliwa. Szczególnie popularne jest nauczanie języków obcych tą metodą. Istnieją już wirtualne uniwersytety i studia,np. Polski Uniwersytet Wirtualny czy zdalne studia na Politechnice Warszawskiej. 

Szkolenia na odległość można prowadzić w różnych trybach.

• Tryb samokształceniowy - brak stałego kontaktu ucznia z nauczycielem.Uczeń samodzielnie kontroluje swoje postępy. Po zakończeniu szkolenia istnieje możliwość otrzymania dyplomu.
• Tryb synchroniczny - pozwala uczestnikom i nauczycielowi komunikować się wykorzystując komunikację głosową Voice over IP oraz wspólny dostęp do narzędzi kursu.
• Tryb asynchroniczny - Uczeń może korzystać z wsparcia nauczyciela ale bez bezpośredniego kontaktu z nim i innymi uczniami. Kontakt z nauczycielem odbywa się przez e-mail i forum, czasami komunikator
• Tryb mieszany - Pewna część zajęć odbywa się tradycyjnie, a reszta to samodzielna praca kursanta z materiałami dostarczanymi elektronicznie

E-praca - wykonywanie działalności zawodowej z dala od siedziby macierzystej firmy. Telepraca pozwala być czynnym zawodowo osobom, które z różnych przyczyn nie mogą lub nie chcą opuszczać swojego stałego miejsca zamieszkania (np. osoby niepełnosprawne). Takiej pracy można szukać praktycznie na całym świecie. Telepraca pozwala na nienormowany czas pracy osobom, które normalnie nie mogłyby spędzać 8 godzin za biurkiem.

Przykłady telepracy:

•  obsługa sklepów internetowych,
•  administrowanie siecią komputerową, pracą serwera internetowego,
•  tłumaczenie języków obcych,
•  telefoniczna obsługa klienta, telefon zaufania,
•  księgowość, biura rachunkowe,
• dziennikarstwo, twórczość artystyczna (np. pisarstwo)
• działalność naukowa i edukacyjna.

E-banki -  w banku elektronicznym nie ma hal z kasami, a tym samym kolejek do tych kas. Wszystkie formalności załatwia się nie wychodząc z domu, począwszy od założenia konta do wykorzystywania wszelkich operacji. Korzysta się z komputera i Internetu. Dostęp do takiego banku uzyskuje się poprzez specjalny serwer.
Podobnie jak w banku tradycyjnym można dokonywać różnych płatności, zleceń przelewów, zakładać lokaty terminowe.

Elektroniczne pieniądze są łatwiejsze i tańsze w użyciu, ale wymagają też specjalnego traktowania, by nie stały się łupem przestępców elektronicznych

Każdy bank stosuje kilka poziomów zabezpieczeń  

Zabezpieczenia stosowane w banku internetowym:

• poufne hasło i numer klienta,
• karty kodów jednorazowych,
• tokeny,
• bezpieczny protokół SSL dla połączeń internetowych,
• dzienny limit kwoty operacji.

Token - generator kodów jednorazowych służących do uwierzytelniania transakcji internetowych. Ze względów ekonomicznych większość banków zastępuje go kartą kodów jednorazowych lub hasłami SMS.

E-zakupy (ang. e-commerce) - sposób nabywania towarów i usług za pośrednictwem internetu.W ostatnim czasie cieszą ogromną i stale rosnącą popularnością

 

E-aukcje (aukcje internetowe) to wygodne i proste narzędzie zakupowe wspierające proces wyboru dostawców. Zarówno w zamówieniach w sektorze prywatnym jak i w sektorze publicznym cechuje je dwustopniowość:

Sposoby komunikowanie się

 Grupy dyskusyjne to ogólna nazwa wszelkich form dyskusji internetowej przypominających wymianę korespondencji, a nie rozmowy w czasie rzeczywistym.

Usenet ogólnoświatowy system grup dyskusyjnych w sieci internet

• Mozilla Thunderbird

• Opera

• SeaMonkey

• Poczta systemu Windows

Wątek, zbiór wiadomości od jednej grupy dyskusyjnej stanowiących rozwinięcie wiadomości pierwotnej, najczęściej połączonych tych samym tematem.

RSS-  umowna rodzina języków znacznikowych do przesyłania nagłówków wiadomości i nowości na wybranych przez użytkownika RSS stronach.

Sposoby komunikacji: 

• SMS - usługa przysyłania krótkich wiadomości tekstowych w sieciach telefonii komórkowej. Usługa ta jest także wprowadzana do sieci telefonii stacjonarnej. 
• MMS-  rozszerzenie funkcji SMS i EMS, pozwala na dodatkowe przesyłanie filmów, wideoklipów, muzyki, obrazków, zdjęć itp. Jest to tak zwana wiadomość multimedialna.
• IRC - jedna ze starszych usług sieciowych umożliwiająca rozmowę na tematycznych lub towarzyskich kanałach komunikacyjnych, jak również prywatną z inną podłączoną aktualnie osobą. Na ekranie użytkownika przewijają się od dołu do góry ekranu komunikaty wysyłane przez osoby piszące na danym kanale. Komunikaty te pojawiają się zaraz po ich wysłaniu, a ich kolejność jest identyczna z kolejnością napływania do serwera. Uzyskuje się dzięki temu wrażenie rozmowy osób przebywających w jednym pomieszczeniu. 
• CZAT -  rodzaj internetowej pogawędki i jedna z usług internetowych. jest serwis internetowy służący do komunikacji wielu osób w tzw. pokojach. Zwykle istnieją dwa rodzaje rozmowy – prywatna, której przebieg mogą śledzić tylko dwie osoby, oraz publiczna, dostępna dla wszystkich zalogowanych użytkowników.
•  Gadu - Gadu - to komunikator internetowy opracowany przez firmę GG Network. Gadu-Gadu ma około 6 milionów unikatowych użytkowników , którzy wysyłają do 300 milionów wiadomości dziennie.
  
• Skype - komunikator internetowy oparty na technologii peer -to- peer.  Skype umożliwia prowadzenie darmowych rozmów głosowych oraz obserwację rozmówcy poprzez kamerę internetową, a także płatnych rozmów z posiadaczami telefonów stacjonarnych lub komórkowych za pomocą technologii VoIP Oprócz tego Skype oferuje funkcje bezpośredniej wymiany informacji tekstowych za pomocą ręcznie wpisywanych wiadomości oraz przesył plików.
  
  
  
• Grupy dyskusyjne - w Internecie to ogólna nazwa wszelkich form dyskusji internetowej przypominających wymianę korespondencji, a nie rozmowy w czasie rzeczywistym. Grupy dyskusyjne przyjmują formę list dyskusyjnych pozwalających na automatyczną wymianę e - maili, grup Usenetowych, grup  i forów dyskusyjnych dostępnych przez bramki WWW.
• Fora dyskusyjne - to przeniesiona do struktury stron WWW forma grup dyskusyjnych, która służy do wymiany informacji i poglądów między osobami o podobnych zainteresowaniach przy użyciu przeglądarki internetowej. Fora dyskusyjne są obecnie bardzo popularną formą grup dyskusyjnych w Internecie. Prowadzą je praktycznie wszystkie portale.
• Facebook -  serwis społecznościowy, w ramach którego zarejestrowani użytkownicy mogą tworzyć sieci i grupy, dzielić się wiadomościami i zdjęciami oraz korzystać z aplikacji, będących własnością Facebook, Inc. z siedzibą w Menlo Park. W październiku roku liczba użytkowników na całym świecie wynosiła ponad 1 miliard, a co miesiąc wgrywany jest ponad 1 mld zdjęć oraz 10 mln filmów. Projekt został uruchomiony 4 lutego 2004 na Uniwersytecie Harvarda (w stanie Massachusetts) i był początkowo przeznaczony przede wszystkim dla uczniów szkół średnich i studentów szkół wyższych.